เหรียญปลดหนี้หลวงปู่คำพันธ์ วัดธาตุมหาชัย จ.นครพนม ปี 2530

เหรียญปลดหนี้หลวงปู่คำพันธ์ วัดธาตุมหาชัย จ.นครพนม ปี 2530

เหรียญปลดหนี้ เป็นอีกเหรียญหนึ่งที่เป็นเหรียญยอดนิยมของหลวงปู่คำพันธ์ โฆสปัญโญ กาลครั้งหนึ่งเคยเป็นเหรียญ
ที่หายากและเป็นเหรียญยอดนิยม ศิษย์ของหลวงปู่ต่างก็ต้องการเก็บไว้บูชา เนื้องมาจากชื่อรุ่น "ปลดหนี้" และประสบการณ์
เหรียญปลดหนี้...นี้ ได้รับการปลุกเสก จากหลายพระเกจิอาจารย์ ใน ปี 2530 โดยมี รายชื่อคณาจารย์ที่ร่วมปลุกเศก ดังนี้
1.หลวงปู่ดู่ วัดสะแก
2.หลวงพ่อเกษม เขมโก
3.หลวงปู่เทศก์ เทศรังษี
4.หลวงปู่คำพัน โฆษปัญโญ
5.หลวงพ่อพุธ ฐานิโย
6.หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
7.หลวงปู่หล้า เขมปัตโต
8.หลวงปู่แว่น ธนปาโล
9.หลวงปู่อวน ปตุโต
จำนวนในการจัดสร้าง ดังนี้
1.เนื้อเงิน 78 เหรียญ
2.เนื้อทองแดง 10,000 เหรียญ
เหรียญนี้เป็นเหรียญที่ผู้บูชามีประสบการณ์มากที่สุดของหลวงปู่เหรียญหนึ่งโดยเฉพาะด้านโชคลาภเคยมีลูกศิษย์ถามหลวงปู่ว่าถ้าใด้เหรียญนี้ไปบูชาจะหมดหนี้ใช่ไหม
หลวงปู่ตอบว่าหมดสิถ้าขยันทำมาหากิน หาเงินใด้ก็เอาไปใช้หนี้ แต่อย่าให้หนี้อยู่ข้างหน้าแล้วกันให้อยู่ข้างหลัง หนี้ก็อยู่ส่วนหนี้ใจก็อยู่ส่วนใจถ้าทำใด้ก็ ปลดหนี้ ในจำนวนวัตถุมงคลที่สร้างและออกในนามหลวงปู่คำพันธ์ โฆสปัญโญ วัดธาตุมหาชัย ทุกรุ่น จะพบว่า ยันต์ด้านหลังเหรียญที่พบมากที่สุด คือ “ยันต์สมปรารถนา” ซึ่งอาจจะเรียกว่า เป็นยันต์เฉพาะตัวของหลวงปู่คำพันธ์ก็ว่าได้ ส่วนที่มาของยันต์นั้น หลวงปู่คำพันธ์ได้มาจากจารึกบนแผ่นศิลา ใต้ฐานองค์พระธาตุพนม ซึ่งค้นพบหลังจากพระธาตุพนมล้มลง เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๑๘ โดยหลวงปู่คำพันธ์กล่าวไว้ว่า “ภาษาจารึกเป็นภาษาสวรรค์” ทั้งนี้ หลวงปู่ได้นำมาปรับแต่ง และเขียนยันต์ขึ้นใหม่ เพราะท่านศึกษาอักษรธรรมอีสาน อักษรขอม อักษรไทยน้อย อ่านเขียนได้คล่องแคล่ว และมีความชำนาญมาก โดยใช้ชื่อว่า “ยันต์สมปรารถนา”
ส่วนพระคาถาที่หลวงปู่คำพันธ์ใช้ในพิธีอธิษฐานจิต ปลุกเสกมหามนตราศักดิ์สิทธิ์วัตถุมงคล คือ “คาถาพระพุทธเจ้า” โดยบริกรรมว่า “ทิตะ ศิรา ทันนันฑะ โลกะ ลิลากะ ละลาสติโป จะติโห คะหะตะเน”
“ยันต์สมปรารถนา” ของหลวงปู่คำพันธ์ มีความพิเศษกว่ายันต์ของพระเกจิอาจารย์รูปอื่นๆ คือ เขียนด้วยอักขระขอม และอักขระธรรมอีสาน
ซึ่งปกติแล้วการเขียนยันต์ทั่วๆ ไปจะใช้อักขระเดียวเท่านั้น อักขระที่ใช้เขียนยันต์มี ๖ ภาษา ได้แก่ อักขระขอม อักระธรรมล้านนา
อักขระธรรมอีสาน อักขระมอญ อักขระพม่า และอักขระสิงหล ซึ่งเมื่อเทียบเคียงแล้ว จะพบว่าอักขระทั้ง ๖ ภาษา (ถ้ารวมไทยด้วย ๗ ภาษา)
บางตัวเขียนคล้ายกันมาก เช่น ก.ไก่ ย.ยักษ์ และ ว.แหวน เป็นต้น ที่เป็นเช่นนี้ เพราะการประดิษฐ์อักษรไทยของพ่อขุนรามคำแหงมหาราช
ในสมัยสุโขทัยนั้น ประยุกต์หรือปรับปรุงมาจากอักษรมอญ และขอม ซึ่งมีการใช้อักษรมาก่อน**เนื้อทองแดงรมดำครับ.